اگر از روی تو مهجورم ای دوست

تو که هيچت ز حال ما خبر نيست

خبر زين کام خشک و چشم تر نيست

بود اندر وطن   اسوده   فايز

کسی کش دلنوازی در سفر نيست

خبر از دل ندارم نيست يا هست

بريد از ما و با دلدار پيوست

گله از دل مکن فايز که پيری

تو را از پا فکند رفت از دست

کنم مدح خم ابروت يا روت

نهم نام لبت ياقوت يا قوت

يقينم هست فايز زنده گردد

رسد بر تخته تابوت تا بوت

دل من حالت پروانه دارد

به آتش سوختن پروا ندارد

دل فايز چو مرغ پر شکسته

به هر جا کو فتد پروا ندارد

تو آتش رخ دلم پروانه کردی

زخون ناحقم پروا نکردی

تو ديدی دام زلف يار فايز

چرا ای مرغ دل پروا نکردی

جوانی هست چون گنجی خداداد

خوشا آن کس که این گنجش خداداد

برو فايز که این گنج از تو بگذشت

مزن ديگر تو از دست خدا داد

اگر صد تير ناز از دلبر آيد

مکن باور که آه از دل برايد

پس از صد سال بعد از فوت فايز

هنوز آواز دلبر دلبر آيز

دلا سوز تو آتش در جهان زد
شرار عشق بر پير و جوان زد
به دشت عاشقی رنگ شقايق
خدنگ خون به جان عاشقان زد

فراق دوست آتش زد به جانم
تب غم سوخت مغز استخوانم
خوشا ديدار فصل اشنايی
که تازه ميکند باغ روانم

به دشتستان و دشتی بلبلی نيست
که خونين بال از هجر گلی نيست
به غير از ناله های عاشقانه
به کوه و دشت صحرا غلغلی نيست

دو چشمت آبی دريای بوشهر
نگاهت گرم چون گرمای بوشهر
لبت تا ميگوشايی در شکر خند
به شيرينی است چون خرمای بوشهر


تو که بار رطب در سينه داری
گلويی صاف چون ايينه داری
مگر در شروه ات شکر نشاندی
که آتش در دل بی کينه داری

شراب شروه غو غا کرده امشب
به جانها شعله بر پا کرده امشب
شراب شروه با شيرينی نی
عجب مجلس مهيا کرده امشب

بهار امد زمین فیروزگون شد        به عزم سیر دلدارم برون شد

به گل دیدن برون شد یار فایز       همه گلها زخجلت سرنگون شد

بهشتی ای صنم دادی نشانم      پس انگه دوزخی کردی مکانم

به فایز اب کوثر وعده دادی           چرا اتش زدی اخر به جانم

بتا ختم رسل پیغمبری شد        به من روشن صفات دلبری شد

دو مثقال دلی که داشت فایز     به  تاراج  سر زلف  پری  شد

چو مرغی مثل من بی بال پر نیست      دریغا همچو من خونین جگر نیست

فتاده  فایز   اندر    دام      صیاد           رهایی  یافتن  بهرم   دگر  نیست

جفا از تو بتا خون خوردن از من          زتو جور تحمل کردن از من

تو را با گریه فایز چه مطلب؟             دل از من دیده ازمن دامن از من

قدت گل قامتت گل کفش پا گل       سخن گل معرفت گل مدعا گل

به گل چیدن در امد یار فایز             سر و گردن گل و نشو و نما گل

خبری پَش واویده پولادو مُرده                       قد باریک اوِش داده تا جون سپرده

بِرنوِ کولُم کُنم به جَنب راستُم                               گَر داشتُم تیِل تِنه هیچی نیخاسُم

ای تِش سِرخ بِنن سره زبونُم زریشه وَرکِنن ده تا نخونُم عزیزُم نیترُم دیرت بمونُم

تَش نزه احساسمه خوم پُر دردم خوت بیو سی مرهمم دورت بگردُم

کوله بارم بر دوش

سفری می باید

سفری بی همراه

گم شدن تا ته تنهایی محض

سازکم با من گفت:

هر کجا لرزیدی ،

از سفر ترسیدی ،

تو بگو از ته دل ،

من خدا را دارم ،

من و سازم چندیست

که فقط با اوییم...

.................................

چقدر دوست داشتم یک نفر از من میپرسید:

چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟

.

.

اما افسوس که هیچکس نبود...

همیشه من بودم وتنهایی پرازخاطره...

آری با تو هستم...!

با تویی که از کنارم گذشتی...

وحتی یکبار هم نپرسیدی

که چرا چشمهایم همیشه بارانی است...!!

تیغ روزگار

شاهرگ "کلامم"را

چنان بریده.. که سکوتم

"بند"نمی آید

.

.

دستت را به صورتم نزن!

.

.

میترسم بیفتد

نقاب خندانی که بر چهره دارم!

و بعد ...

سیل اشک هایم تورا با خود ببرد!

و باز ...

من بمانم و تنهایی...

تیه کال بالا بلند لو اناری ده سراغی نیگیری دوستم نداری قد بلند تیه درشت هیکله خانی غم دنیا نخوری تا مونه داری 4خشاب سر کمرم ژسه و شونوم تیه کال خوشگلم تَش زه وجونم مدلت 206 فرمت سمنده خیلی وقته نیدُمته دلم سیت تنگه
****************************************
سلامتی بچه های قدیم که با زغال واسه خودشون سیبیل می ذاشتن تا شبیه باباهاشون باشن نه بچه های الان که ابرو هاشونو بر میدارن تا شبیه ماماناشون باشن ** روزگار به کام سیبیل زغالی ها **
****************************************
فلک تیرم نزن بالم شکسته غبار بی کسی برمن نشسته دگرتیری نزن بالی ندارم وجودم از غم دوریت  شکسته ...
****************************************
در آن هنگام که میگردد نفس در سینه ها خاموش/ نمیخواهم کسی از مردن من باخبر گردد / نمیخواهم پدر برهم نهد چشمان بازم را / نمیخواهم که مادر سختیه جان کندنم بیند / ولی ای دوست اگر روزی رفیقی مهربان آمد زتو پرسید فلانی کو / بگو در سنگر ناکامی و حسرت بسی جان داد/ ولی تا لحظه آخر چنین میگفت
******* امــــــــــید مـــــــن رفیــــــــــق مـــــــن ******
****************************************
ما که هستی گاه به گاه دلتنگ تو دل نثار لحظه دیدار تو در رفاقت زره ای مارا ببخش مشکلات هست که نمیذارد بپرسیم حال تو
****************************************
سخت است که مِیِ نوش کسی دیگر بود شمع شب خاموش کسی دیگر بود بایاد کسی که دوستش میداریم یک عمر در آغوش کسی دیگر بود
****************************************
شراب از من ولی پیمانه از تو ،لب از من بوسه جانانه از تو خوشا آن روز که بچسبد لب من بر لب تو ، تو در آغوش من ، من مست از لب تو
****************************************
گاهی باید آرامش کسی را فرو ریخت فقط برای اینکه بفهمد تنــها نیست
****************************************
همیشه آخر حرفها پر از حرف های نا گفته است همیشه حال ما اینه همیشه دنیا آشفته است
****************************************
یه عمر فکر دریامو تو این مرداب سرگردون بهت رویامو میسپارم بهم دریا رو برگردون
****************************************
میگن وقتی آدم گل یاس رو دوست داره دنبال گل های دیگه نمیره * یاس من چطوری *
****************************************
همیشه 39 روزی یک بار یادی از رفیقت کن که اگه مرده بود به چهلمش برسی
****************************************
چه خوبه همیشه خشاب غیرت پر باشه
****************************************
یاران بخدا که بی وفایی نکنید  با عاشق خود قصد جدایی نکنید یا اینکه وفاکنید تا آخر عمر یا اینکه از اول آشنایی نکنید